Carolina zong
live met gitarist Elías Torres enkele liedjes, waarop vele telefoontjes
vanuit alle staten van Mexico binnenkwamen om haar een complimentje te geven,
vaak in de geest van: “Wat mooi dat een buitenlandse zich zo voor onze
muziek inzet!” Maar de telefoontjes die Carolina de meest voldoening gaven,
verwezen direct naar María de Lourdes: “Het doet ons goed dat deze grote
zangeres weer eens in herinnering wordt gebracht.” Dit was voor Calderón de
aanleiding ook in gedachten terug te gaan in de tijd:
“Ik leerde María de Lourdes kennen in het
tv-programma ‘Variedades de Mediodía’. Ik was toen nog maar assistent van
‘El Loco Valdés’. Ik weet nog dat we allemaal erg onder de indruk waren
van dat jonge meisje met die geweldige stem.” Zo
begon een vriendschap die 40 jaar stand hield.
“Jaren later, toen ik het programma ‘Eco’ had, gaf ik María de
gelegenheid elke week zich te presenteren met haar groep jonge leerlingen van
La Casa de la Música.” Calderón sprak zijn
bewondering nog eens uit voor María de Lourdes: “Het
kan nooit vaak genoeg gezegd worden: niemand heeft ooit zoveel voor de
Mexicaanse muziek gedaan als zij. Niet alleen als Ambassadrice, maar zeker ook
als voorvechtster binnen de Grupo Impulsor de la Música Representativa de
México.”
“El Gallo” raakte geëmotioneerd toen zijn gedachten
teruggingen naar de zesde november 1997: “Het
was een enorme klap voor mij, toen ik hoorde dat ze in Amsterdam was
overleden.”
Dit was voor Carolina het moment voor hem en voor alle
luisteraars, bewonderaars van María de Lourdes, ‘Cruz
de Olvido’ te zingen.
